Deze gravelroute gidst je door de groene long van Brussel. Op de korte route verlaat je het Zoniënwoud amper. Van de ene roetsjbaan naar de andere. Bijna overal een perfecte flow. Nog geen twee kilometer asfalt op vijftig kilometer afstand.
Lees verder onder de foto of bemachtig hier de gravelrit PlugPlug Zoniënwoud.
Op de lange route maak je ook kennis met de pracht van het Hallerbos. Tussen woud en bos krijg je in de velden rond Waterloo nog een paar fenomenale grindwegen voorgeschoteld. Na die open landschappen komt de grandeur van de bossen pas echt tot z’n recht.
Net zoals PlugPlug Voorkempen is deze route één lange aaneenschakeling van slingerende grindpaadjes. Maar terwijl de Kempen zo plat zijn als een pannenkoek, deint het landschap hier heerlijk op en neer. Gelukkig wordt elke opoffering bergop driedubbel en dik beloond met een magistrale afdaling. Geen stenig en technisch gekronkel, zoals je in PlugPlug Hageland wel eens voor de wielen krijgt, maar heerlijke paadjes bergaf met brede bochten die je op snelheid kan nemen. Voor de skiërs ons ons: geen slalom met beuken als poortjes, maar Super G.
Stikt het er niet van de wandelaars? Je zal er inderdaad niet alleen zijn. Het Zoniënwoud is de achtertuin van meer dan één miljoen Brusselaars. De bloemenpracht in het Hallerbos lokt duizenden bezoekers. Maar het leeuwendeel van al die wandelaars geraakt niet veel verder dan een paar toeristische hotspots. Daartussen heb je nog tal van paadjes waar je praktisch ongestoord kan suizen. Als je toch wandelaars kruist, doet een fietsbel en een simpele “goedendag bonjour ola salaam aleykum” wonderen.
Je mag daar toch niet overal fietsen? Fout gedacht! Bij het uittekenen van de route ging veel tijd naar het bestuderen van toegankelijkheidsreglementen. De gpx stuurt je enkel langs paadjes waar je ook van de boswachter mag fietsen. De route is bij mijn weten 100% legaal. Jij hebt dus even veel recht op al die prachtige paadjes als de wandelaars. Spring gewoon op je fiets en geniet!
Het kasteel van Terhulpen
Amper tweehonderd meter na de start trek je het bos in en kan de pret beginnen. Een grindpaadje duikt steil een valleitje in. Hoe sneller je daalt, hoe minder je bergop hoeft trappen!
Daarna volgt de ene grindweg de andere op. Nooit lang rechtdoor. Steeds slingerend tussen de beuken. Wat is het hier fantastisch fietsen!
Een paar kilometer verder stuurt de gpx je dwars door de tuin van het kasteel van Terhulpen. Veel mooiere plekken om te picknicken ken ik niet.
Daarna mag je terug het woud in. Een lange single track op grind brengt je naar de splitsing van de korte en de lange route.
De Leeuw van Waterloo
Op de lange afstand trek je nu door de velden richting Halle. Zonder saaie tussenstukken. Want ook in de holle wegen is het geniaal gravellen!
In de verte wordt de Leeuw van Waterloo steeds groter. De streek bulkt van de kasseistroken, maar de Parcoursbouwer kiest zoveel mogelijk voor meanderende grindwegen.
Vanaf Eigenbrakel volgt de route een oude spoorweg. Hier geen blinkend asfalt, maar knarsend grind. Dertig meter boven de bebouwde kom gravel je over een oud spoorwegviaduct.
Het Hallermooiste bos
En dan duik je het Hallerbos in. Groen van het ontluikend gebladerte, wit van de bosanemonen en paarsblauw van de hyacintenzee. Wat een kleuren!
Hier en daar de weeë walm van daslook, maar je neus krijgt ook salvo’s voorjaarsbloeiers te verwerken. Wunderbaums met ‘dennengeur’ of ‘bloemenweelde’ zijn er niks tegen. Wat een geuren!
En wat een paadjes! Amper stenen of wortels. Bijna nergens gedaver of gedokker. Echt op maat van gravelfietsen dus. Elke trap bergop wordt ook beloond met een hemelse afdaling. Dames en heren: welkom in het gravelparadijs!
Unesco Werelderfgoed
Na twaalf kilometer door het Hallerbos wachten even veel kilometers naar het Zoniënwoud. Toch doet een overdosis asfalt je banden niet verslijten. Ook op dit traject liggen een paar verrukkelijke grindwegen.
Bij je blijde intrede in het Zoniënwoud knoop je terug aan bij de korte route. Nog veertig kilometer te gaan. Die trap je bijna helemaal tussen de beuken. Maar wie denkt dat zoveel kilometer door hetzelfde bos saai wordt, vergist zich. Als je oog hebt voor de omgeving, merk je ook dat het Zoniënwoud een heel divers biotoop is. Hoge beuken. Lage beuken. Dikke beuken. Dunne beuken. En hier en daar zelfs wat berken!
Een lange afdaling op het Preumontpad leidt je door een feeëriek stukje woud. Een beekje kronkelt zich een weg naar beneden. Een tapijt van bosanemonen bedekt de bodem. Omgeknakte woudreuzen barsten van het leven. Spechten doorboren de stilte. Zo ongerept dat het op de werelderfgoedlijst van Unesco prijkt. Een privilege om hier te mogen fietsen!
Terug naar start
Nog dertig kilometer te gaan. Zowel de uitroeptekens als de synoniemen voor fantastisch en fenomenaal zijn al uitgeput. Maar in alle eerlijkheid en bescheidenheid: de aaneenschakeling van flowy paadjes blijft gewoon - ik doe toch nog één poging - fabelachtig!
Je verlaat het bos nu enkel nog om een bezoekje aan het Rood Klooster te brengen. Op de kasseien daver je voorbij de oude priorij. Ja halo!
Daarna mag je meteen weer het bos in. Eerst een klimmetje op kasseien. Daarna een leuke afdaling op grind. En dan zoetjesaan omhoog langs de Roodkloosterbeek. Op de bodem groeien varens en bloemen. In de lucht pronken mastodonten van beuken. Bronnen borrelen op. Opnieuw een wonderbaarlijk stukje Zoniënwoud!
En het ene magistrale paadje begint gewoon waar het vorige eindigt. Veel dichter bij een rollercoaster kun je op de fiets niet komen. Links. Rechts. Op. Af. Bijna overal kan je snelheid houden. Achter elke bocht zou een looping kunnen liggen.
En dan – boem paukeslag - sta je plots terug bij start. Wat een landschappen! Wat een bloemenpracht! Wat een paadjes en baantjes. Zoveel gravel en grind! Wat een heerlijke dag!
Maar de speeltijd is gedaan. Tijd om afscheid te nemen. Dag ventje met de fiets in het bos met de bloem ploem ploem! Dag fietserke-fiets met de helm. Dag fietserke-fiets met de bel. Bel en helm van het fietserke-fiets. Goeiendag. Au revoir. Adios. Maassalama. Daa-ag fiets! Dag lieve fiets! Wat een gravelwalhalla! Een mens wordt er lyrisch van...
Alle info over de route op de routepagina van PlugPlug Zoniënwoud
Bemachtig de rit hier .
Tekst: Nick Schuermans (en ook wel een beetje Paul van Ostaijen)
Foto's: Pieter Stockmans, Nick Schuermans en Triin Tamm
Nog meer foto's: Check de Strava van Pieter (of scroll naar onder)
