De naam Taxandrië stamt uit de Romeinse tijd en duidt een gebied aan dat ruwweg overeenkomt met de Kempen. Aan weerszijden van de Belgisch-Nederlandse grens is dit een gravelwalhalla. Bemachtig de PlugPlug Taxandrië gravel bikepacker of lees het routeverslag verder onder de foto.
PlugPlug Taxandrië is een gravelroute van 100 of 200 mijl, iets meer dan 160 of 320 kilometer. Uitslovers met een zotte bevlieging kunnen op één dag hun eigen Unbound fietsen. Bikepackers doen het wat meer op het gemakje en trekken twee of drie dagen uit voor het allerbeste van de Kempen.
Deze streek is trouwens ideaal voor een eerste fietszaktrip. Veel meer dan op de PlugPlug 300 door de Eifel en de Hoge Venen kan je hier rekenen op een overdaad aan accommodatie-mogelijkheden. In elk dorp heb je wel een minicamping of een luxueuze bed and breakfast. Ook van honger of dorst zal je niet omkomen. Achter elke bocht wacht een bakker, café of brasserie. De startgids legt je uit waar je precies moet zijn.
Op veel hoogtemeters moet je natuurlijk niet rekenen. Veel vlakker wordt het in onze vlakke landen niet. Na lange droogte zal je op sommige mulle stroken wat harder mogen duwen, maar het leeuwendeel van de route biedt écht wel grandioos gravelgenot. De ene keer dartel je op een dolomietpad door de bossen. De andere keer trek je een grindstreep door de Pampa’s.
Af en toe passeer je eens een dorpskern, maar de natuur wint hier steeds meer terrein. Bos, bos en nog eens bos dus? Wordt dat na een tijdje niet saai? In de praktijk is het afwisseling troef. De Kempen: dat zijn dennen én vennen. Weide én heide. En gravel! Véél gravel!
Wat valt daar nu te beleven?
Zowel de lange als de extralange route vertrekken aan de jachthaven in Turnhout. De eerste veertig kilometer lopen gelijk. Langs de Kempense Vaart bereik je snel natuurreservaat de Liereman. Hier, binnen de grenzen van het geplande Nationaal Park Taxandrië, woedt het stikstofdebat op z’n hevigst. Boeren en groene jongens vechten om de ruimte. Maar op de fiets zijn we allemaal winnaars: zowel de landbouw- als de heidelandschappen zijn prachtig.
Na een gravelpassage door de Hoge Vijvers in Arendonk steek je de grens met Nederland over. Heel veel verandert daar niet. De natuurpracht blijft gewoon duren. Zo fiets je langs het Beleven. Wat valt daar nu te beleven? Even mijmeren over het nut van klemtonen misschien?
Na Reusel trek je opnieuw het groen in. Leve de uitmuntende fietsinfrastructuur in Nederland! Fietspaden slingeren door de natuur. Magistrale zandpaden doorklieven de Peelsche Heide en de Cartierheide. Plezand!
De Grooooooooote Heide
Wie kiest voor de extralange route krijgt hier een extra lus richting Eindhoven cadeau. Een groot deel van deze lus is gebaseerd op het parcours van PlugPlug Groote Heide. Wie het verslag van deze route las, kent het oordeel van fietsfotograaf Pieter Stockmans al: “Groote Heide is met twee o’s, maar ik het zou het wel met 10 o’s kunnen schrijven…”.
En inderdaad: na de passage langs de trappistenabdij van Achel verdwijn je in een grote natuurschat om er pas tientallen kilometers terug uit te komen. Door grind, grind én grind af te wisselen met stukjes verhard, speelse paadjes en nóg meer grind, zit er een heerlijke flow in het parcours. Het landschap? Meestal zie je door de bomen het bos niet meer.
De Stabrechtse Heide is één van de vele hoogtepunten op de route. Kilometerslange grindlintjes flitsen over de heide. De ene keer krullen die krols rond elke kruin. De andere keer trekken ze een potloodstreep door de stilte. Heerlijk!
Volgens de legende is Nederland zó pannenkoekplat dat je gans het land ziet blinken als je op het dak van een caravan gaat staan. Toch mogen de berggeiten zich één keer uitleven. Op de Gulbergen prijk je plots twintig caravans boven de zeespiegel!
Terug naar Turnhout
Ten zuiden van Eindhoven vervoegt de extralange route opnieuw de lange. De route kronkelt zich een weg door de Buikheide, de Landschotse Heide en de Neterselse Heide. Iets te veel van het goede, hoor ik u denken? Door de route op te vrolijken met een zot plankenblaadje blijft het spannend.
De graafste gravelweg van de hele route loopt misschien wel door Landgoed De Utrecht. Na een tweede plankenblaadje kronkelt een frivole grindweg zich door de bossen. De naam Slingerdijk is alvast goed gekozen.
Terug in België gaat het er iets strakker aan toe. Op de Marneffedreef in Ravels ijl je kilometerslang bochtenloos rechtdoor. Links bos. Rechts bos. Op vijfsterrengrind flits je door de Staatsbossen.
Vosselarenaren
Terug in Turnhout stuurt de GPX je nog op pad voor een extra lusje van vijftig of zeventig kilometer. Door dit lusje helemaal op het einde te leggen, kan je gemakkelijk beslissen om de route wat in te korten. Doe dit enkel wanneer het echt nodig is, want op deze uitsmijter krijg je nog een rijke staalkaart van wat de Kempen te bieden hebben. Het Turnhouts vennengebied bijvoorbeeld. Of het zonderlinge Zondereigen.
Snel daarna fiets je door de voormalige rijksweldadigheidskolonies van Wortel en Merksplas. De Kempen mogen dan vlak zijn, toch is het een streek met veel diepgang. Op de landlopersbegraafplaats in Merksplas getuigen simpele kruisjes zonder naam, maar met nummer, van een anoniem en pijnlijk bestaan.
Landfietsers trekken daarna over de Blakheide naar de steenbakkerijen in Sint-Jozef-Rijkevorsel. Vervolgens verbinden kaarsrechte gravelwegen Beerse met Oostmalle. Zouden die een metafoor kunnen zijn voor de rechtlijnigheid van de Kempenaars? Of voor hun dwarsheid?
In Vosselaar begint de echte finale. Het dorp van de Konijnenberg, met z’n fantastische inboorlingen en ex-bewoners. “Uit gouden korenaren”, zo luidt het spreekwoord, “schiep God de Vosselarenaren. Uit het restant: de rest van’t land”.
U raadt het al. Dit is m’n heimat. M’n geboortegrond. Hier leerde ik fietsen. Toch wisten de verkenningsritten me nog regelmatig te verrassen. Door de landschapspracht, de kwaliteit van het gravel en de stilte. De combinatie van die drie ook. De Kempen zijn sowieso stil en prachtig, maar op de gravelbike zijn ze dubbel zo stil en prachtig!
Zin gekregen? Bemachtig dan hier de PlugPlug Taxandrië gravel bikepacker
Tekst: Nick Schuermans
Foto's: Davinjo Anseele, Dirk Rodts, Pieter Stockmans & Nick Schuermans
