Noem eens drie hellingen uit de Waalse Pijl. De Muur van Hoei? Nog eens de Muur van Hoei? En dan aankomst op de Muur van Hoei? Juist! Maar rond Hoei kun je nog veel mooie klimmetjes meepikken. Sommige daarvan zijn nog zwaarder en steiler dan de befaamde muur, maar laten we met veel plezier links liggen. Bedoeling is niet om een tweede Rondje Vesdervallei te maken, wel om liefhebbers van geleidelijke stijgingen spek naar hun bek te geven. Verwacht dus gematigd klimwerk. Zo weinig mogelijk boven de tien per cent. Van die zachte zoetjesaanstijgingen.
Bemachtig nu de gpx van Rondje Hoei of lees verder onder de foto.
Onderweg maak je ook kennis met de schoonheid van de Condroz. Hier geen dichte naaldbossen zoals in de Ardennen, maar open landschappen vol kastelen, kerkjes en versterkte vierkantshoeves. Veel groene weides ook. En veel weids groen.
Verwacht wel geen blinkend asfalt. Je hebt er in de Nederlandstalige pers misschien nog niet over gelezen, maar deze hoek van België wordt geteisterd door de macadamkever. Een vraatzuchtig beestje dat asfaltlintjes omtovert tot gravelwegen. Gelukkig doen overijverige gemeentewerkers hun stinkende best om de verkeersborden met ‘route dégradée’ op tijd te vervangen door ‘route fortement dégradée’. Chapeau!
Geen paniek! Dit is niet de Waalse versie van de Antwerpse Kasseiklassieker. Tijdens z'n verkenningen tekende de parcoursbouwer op z'n kaart lachende gezichtjes bij de wegen met goed wegdek en huilende gezichtjes op de banen met slechte macadam. Door de lachende gezichtjes met elkaar te verbinden kon hij toch een koersfietsvriendelijke tocht uitstippelen. Bergop durft het asfalt al eens wat barstjes te vertonen, maar de meeste afdalingen liggen er nagenoeg perfect bij.
Durf wel geen halve meter van de route afwijken. Op quasi elke zijweg is de kans groot dat een diepe put je met fiets en al opslokt. Op de bodem van die put ontmoet je dan een medefietser die al zes maanden geen daglicht meer heeft gezien. “Rondje Hoei van de Parcoursbouwer?”, vraagt die. “Routes uittekenen is toch maar wat puntjes zetten in Komoot?”. En dan moet je heel dat verhaal van die gemeentewerkers en hun oneerlijke strijd tegen de macadamkever doen. Best gewoon de gpx volgen dus!
Hoei uit
Even ter info: Hoei is gelegen in de Maasvallei. De kans dat je bergaf kan vertrekken is daarom klein. Na een korte aanloop kruipt de weg inderdaad omhoog. Zonder te overdrijven weliswaar. Achter je worden de koeltorens van Tihange gestaag kleiner. Steeds dieper trek je de bossen in.
Tijdens de afdaling fiets je naast een riviertje dat fungeert als gemeentegrens. Daarom volgt na ieder bruggetje een andere kwaliteit wegdek, van uitstekend naar zeer goed naar ronduit slecht. Net voor die slecht zwenkt Rondje Hoei naar links. Bordjes van de Route Romantique wijzen de weg. Een prachtig wegeltje in, met perfect asfalt en uitzicht over de Maas. Komootgebruikers rijden rechtdoor. Zeven gewonden en drie vermisten...
Ook de volgende beklimming mag er zijn. Twee kilometer lang. Bijna constant zes-zeven procent. Een bijzonder egaal wegdek. Voor deze streek best bizonder.
De volgende helling ken je misschien van de koers. Ook op de Côte d’Ereffe komt de steilste hectometer niet boven de 10%. Onvoldoende om een peloton in stukken en brokken te scheuren, maar perfect om zelf het klimgevoel te vinden.
De Condroz in
Boven fiets je midden in het typische landschap van de Condroz. Door de afwisseling van zand- en kalksteen bestaat het reliëf uit langgerekte heuvelruggen. Eerst maak je een dwarsdoorsnede. Klimmen en dalen dus. Daarna ligt de route parallel met de ruggen. Even uitblazen dus.
Onderweg valt er heel wat te zien. Bossen, weides en akkerland wisselen elkaar snel af. De bordjes van de Route Romantique maken plaats voor die van de Route Guerre de la Vache. Die Koe-oorlog verklaart overigens waarom de vierkantshoeves in deze streek eerder op versterkte burchten lijken.
Na een zalige zonk duik je de vallei van de Samson in. Daar krijg je nog een bijtrapafdaling stroomafwaarts cadeau. Flauwe woordspelingen over de naam van de rivier zijn uiteraard beneden het niveau van de Parcoursbouwer. Pas toch maar op voor overspringende Gerten.
De Maasvallei in en uit
Daarna wordt het parcours terug wat zwaarder. De profielen van de beklimmingen vertonen meer rood dan oranje. Paars of pikzwart wordt het echter nooit. Roos soms wel.
Onderweg tal van idyllische plekjes. De vierkantshoeves van Bonneville zouden mooi passen op de Route van de Koe-oorlog. Het kasteel van Haltinne en het kerkje van Strud zijn dan weer meer iets voor de Route Romantique.
Na Andenne begin je aan de Côte de Bohissau. Vroeger lag die wel eens op het parcours van de Waalse Pijl. Tegenwoordig is het asfalt te slecht om een peloton over te jagen. Maar als je op de top van de Col de la Flîme afdraait, vermijd je de allerslechtste stukjes. Enkel mountainbikers rijden rechtdoor. Pas op, een put! Lap, weer drie Komooters kwijt…
Hoei in
De finale loopt sterk gelijk met die van de Waalse Pijl 2021. Net zoals in de koers beklim je eerst de Chemin des Gueuses. Een mooie haarspeldbocht gidst je uit de beboste vallei van de Hoyoux.
Op de top wacht een magistraal asfaltwegje waar de lente al met een knal is losgebarsten.
En dan mag je die verduivelse Muur nog op. Zes kapelletjes tot de top. De Muur van Hoei. El Muro de Huy. Le Mur de Huy. Die in het Frans trouwens niet rijmt op oei, maar op wie.
Op TV lijken de pentes naar het einde toe goed mee te vallen, maar in de praktijk blijft het echt belachelijk steil. Patsers pakken de binnenbocht bij het monument van Criquielion, plafonneren in het stuk daarna, maar doen boven toch alsof ze een World Tour koers gewonnen hebben.
Rondje Hoei zit er dan op. Je hebt een nieuwe streek leren kennen. Goed geklommen. Ferm gedaald. En je zit niet in de put!
Tijd voor een nieuw Rondje dus? Een rondje streekbieren misschien? Probeer de Mur de Huy eens. Een lokale blondine van nog geen zes per cent. Met een zachte nasmaak. En een zoete afdronk. Niet te straf, maar toch lekker. Een beetje zoals het Rondje Hoei zelf dus!
Bemachtig nu de gpx van Rondje Hoei
of
Tekst: Nick Schuermans
Foto’s: Triin Tamm en Nick Schuermans
Meer foto’s: Check de Instagram van Triin