De Opaalkust? Dat is Cap Blanc Nez en Cap Gris Nez. Imposante krijtkliffen, woeste baren en charmante vissersdorpjes. Een fenomenaal decor voor een magistrale gravelrit! Benieuwd? Lees verder onder de foto of bemachtig nu de route en startgids van PlugPlug Opaalkust.
Noteer wel: het binnenland golft hier harder dan de zee. Het hoogste punt van de route ligt op bijna 200 meter boven zeeniveau. De meeste wegen liggen loodrecht op de heuvels. Houd je dus klaar voor een paar steile beklimmingen en supersnelle afdalingen.
Het grind is ook wat steniger dan dat van PlugPlug Voorkempen of PlugPlug Zoniënwoud. Zonder vering komt er af en toe wat schokschouderen bij kijken. Maar wie niet vies is van wat keien en klimmen, vindt hier een prachtig parcours in een heerlijk landschap.
Heel ver hoef je voor al dat fraais trouwens niet te rijden. Startplaats Escalles ligt op minder dan een uurtje met de auto van De Panne. Nog net binnen het bereik van de Vlaamse radiozenders. Voor vele Oost- en West-Vlamingen minder ver dan de Ardennen. De Ardennen aan Zee…
Rolweerstand
Meteen na de start begint de weg te stijgen. Eerst op asfalt. Daarna op grind. Het uitzicht op het Nauw van Calais, meer dan honderd meter lager, is verbluffend.
Die eerste kilometers raak je amper asfalt aan. Dalen doe je op een keienpad tussen de struiken. Stijgen op een grofkorrelige gravelweg tussen de velden. De rolweerstand blijft de hele tijd hoog…
Tien kilometer afgelegd. Tijd voor de derde beklimming van de dag. Neem boven even de tijd om de bunkers te bezoeken en te genieten van het wonderbaarlijke panorama. De Mont de Couple vormt het hoogste punt van de korte route.
Valleiïg
Op de lange route trek je nu diep het binnenland in. Voor dit stuk heeft de Franse taal een mooi woord: vallonné. Een slechte vertaler zou daar valleiïg van maken. De goede verstaander weet genoeg: constant op en af.
In het Forêt Domaniale de Guînes verandert de route plotsklaps van karakter. Terwijl je aan de kust in open landschappen rondfietst, zit je hier in een besloten bos. Heerlijke gravelwegen doorsnijden de stilte.
Na een paar kilometer tussen de bomen, volgt een stuk met weinig offroad. Voor sommige gravel grinders zijn boerenwegels met metershoog gras, prikkelende netels of kniediepe modder ook gravel, maar hun meerwaarde lijkt op deze route minimaal. Doen we dus niet. Even uitblazen dan? Mis poes! Het piekigste piekje op het hoogteprofiel is er eentje op asfalt!
Technische beproeving
Na een suizende afdaling volgt een steile gravelklim vanuit Licques. Wie op deze muur achterom durft kijken, ziet de voormalige abdijkerk heel snel kleiner worden. Pas wel op! Strobalen hebben geen remmen...
Terug in het Forêt Domaniale de Guînes, krijg je een kilometerslange single track voor de wielen. Mountainbikers zullen hier hun hartje ophalen. Gravelbikers krijgen een uitgelezen kans om hun technisch vernuft te tonen. Een beginnersroute is dit inderdaad niet.
Terug uit het bos, volgen prachtige gravelwegen door de velden. In een paar trapjes klim je opnieuw richting de Mont de Couple. Na een zware lus van meer dan vijftig kilometer knoop je daar terug aan bij de korte route.
Zicht op zee(vruchten)
Snel zet je koers richting kust. Het grind deint op gele en groene golven. En jij deint vrolijk mee. Ook in het binnenland kan je hier zeeziek worden...
Audresselles dan. Een bijzonder fotogeniek vissersdorpje. Toeristen laven er zich aan de geneugten van het leven. Krab en kreeft à volonté!
De finale verloopt helemaal langs de kust. Let wel: de kuststrook is hier niet zo plat als die van PlugPlug ’t Zwin. Ook als je parallel met de vloedlijn fietst, worden je kuiten op de proef gesteld. Maar wat een prachtige uitzichten op Cap Blanc Nez en Wissant!
De naam Wissant wijst trouwens op de Vlaamse roots van de streek. Het witte strandzand krijg je wel niet van dichtbij te zien. Wat hoger, tussen de korenvelden, krijg je in ruil mooie doorkijkjes op de rand van het vasteland. Bij goed weer krijg je ook de witte kliffen van Dover aan de overkant te zien. Hoe heerlijk kan gravelen zijn!
Maar aan alle mooie sprookjes komt een eind. Dus ook aan dat sprookje van de koene gravelaar aan de Opaalkust. Maar wat een sprookje! Volgens mijn bescheiden mening wordt gravelen op een steenworp van de Benelux niet veel beter. Geloof je me niet? Dan voegt Pieter Stockmans, die al die fantastische foto's van de verkenningsritten neemt, er nog graag het volgende aan toe: "Misschien wel zijn mooiste gravelroute tot nu toe". Benieuwd of jullie er ook zo over denken...
Bike als après-bike?
Toch nog niet genoeg gefietst? Het monument op de top van Cap Blanc Nez heb je de hele dag als een totempaal in de zon zien blinken. Heb jij nog wat puf om de asfaltklim te bedwingen? Of is het genoeg geweest voor vandaag?
Ook als je vat energie helemaal af is, ga je best nog een kijkje nemen op het strand. De blik op de Kaap is zonder meer indrukwekkend. Wat een sluitstuk voor een fantastische dag!
En dan hebben we het nog niet gehad over de lokale horeca… Een cola om terug op krachten te komen? Of een Blanche de Wissant, kwestie van de streek helemaal tot je te laten doordringen? Frietjes van de frituur? Of een uitbundige zeevruchtenschotel? Het leven als gravelgod in Frankrijk…
Zelf de route rijden? Bemachtig dan hier de route van PlugPlug Opaalkust.
Tekst: Nick Schuermans
Foto’s: Pieter Stockmans
Meer foto’s van de verkenningsritten: check de Strava van Pieter