PlugPlug Dijleland is een gravelrit in het stroomgebied van de Dijle. Hoewel de streek gekneld zit tussen Leuven en Brussel, fiets je toch een ganse dag in het groen. Met het Rodebos, het Mollendaalbos en het Meerdaalwoud doen we prachtige bossen aan. Daartussen laten we je smullen van sublieme panorama’s. Download nu de route via PlugPlug Dijleland.
Deze Parcoursbouwer-rit is een aangepaste versie van de route van het PlugPlug Dijleland evenement dat Count Me In organiseerde in april. De start ligt bijvoorbeeld niet aan het hoofdkwartier van Scott Benelux in Kortenberg, maar aan de Zoete Waters in Oud-Heverlee. Met alle horeca-opties garanderen we je daar op elk moment van het jaar een aangename après.
Vanaf de Zoete Waters vertrekken twee lussen. De korte lus is 36 kilometer lang en laat je alle hoeken van het Meerdaalwoud en het Mollendaalbos zien. De lange lus telt 65 kilometers en brengt je tot in de valleitjes van de Voer, de Ijse en de Laan. Fiets je de twee lussen na elkaar, dan eindig je met iets meer dan 100 kilometer en 1000 hoogtemeters.
Gravelbike of mountainbike? Plezier valt hier sowieso te beleven! Drie kwart van de route is onverhard. Supertechnische stukjes hoef je wel niet te verwachten. Bij de onverharde stroken ligt de nadruk op gravel en grind. Als we toch eens een stukje verhard nodig hebben, kiezen we voor verkeersluwe baantjes.
Op veel vlakke kilometers hoef je wel niet te rekenen. De Dijle en haar zijriviertjes hebben zich diep in het Brabants leemplateau ingesneden. Eerder dan het water stroomafwaarts te volgen, springen we constant van het ene valleitje naar het andere. Het hoogteprofiel heeft daarom veel weg van een zaagblad. Na elke suizende afdaling volgt direct een adembenemend klimmetje.
Elke inspanning bergop wordt gelukkig dubbel en dik beloond. Op kilometerslange grindwegen fiets je van het ene fantastische vergezicht naar het andere. Is dit dan dé gravelregio van Vlaanderen? Uitsluitsel na 101 kilometer gravelpret!
De korte lus: bos, bos en nog eens bos
Laten we starten met de korte lus. Die loopt kriskras door het Meerdaalwoud en het Mollendaalbos. Twee prachtige bossen. Een explosie van groen. En grandioos grind.
Bos, bos en nog eens bos? Wordt dat na een tijdje niet saai? Niet dus. De variatie aan landschappen, ondergronden en wegen is enorm. Het ene moment fiets je op een kaarsrechte dreef die dwars door een vlak stuk bos splijt. Het andere moment kronkel je op een toboganbaantje dat zich rond elke boom krult.
Je GPS stuurt je ook regelmatig het bos uit. Zo trap je in de buurt van Vaalbeek langs de wijngaarden van Chardonnay Meerdaal. Net over de taalgrens trakteren we op een passage door velden en weiden. Kilometers in het dichte bos wisselen dus af met momenten waarop de horizon kilometers ver komt te liggen. Aan de bosrand geeft dat telkens een speciale sensatie.
Let wel: de route is allesbehalve vlak. Om 400 hoogtemeters te halen op 36 kilometer, mag je een paar keer fameus uit het zadel. Het pittigste piekje op het hoogteprofiel ligt op asfalt. Met de Tienne Vincent beklim je een heuse Cotacol-helling. Hoe hard pikken de 100 meter aan 19%?
De lange lus: groene en roze tunnels
Terug aan de Zoete Waters kan je beginnen aan de lange lus van 65 kilometer. De doortocht door het Meerdaalwoud blijft nog even duren. Ook in het Heverleebos koken we met hetzelfde recept: monumentale dreven, gekruid met wat puistjes en duikjes.
Na de passage langs de universiteitscampus van Heverlee, fiets je in de Dijlevallei over een fantastisch gravelpad waar maar geen einde aan lijkt te komen. De rivier meandert door de velden. En jij gravelt kilometerslang lekker vlak langs die rivier. Een mooi stuk om te vlammen! Of om te genieten…
In een diepe holle weg klim je vanaf Korbeek-Dijle terug naar het plateau. Die holle wegen zijn typisch voor de streek. Na eeuwen erosie, fiets je soms wel tien meter onder het maaiveld. Om de omgeving te bewonderen, moet je dus eerst door een groene tunnel. Pas boven kan je het landschap terug bewonderen.
Vanaf het plateau voert een pijlsnelle afdaling je naar de Voer. In plaats van de weg van de minste weerstand te kiezen zoals het riviertje, trotseer je direct terug de zwaartekracht. Helemaal boven krijg je als beloning een oogverblindend uitzicht. Je bevindt je hier op de eerste rimpel van Midden-België. Alles wat je voor je ziet is dus vlak. Technisch gezien reikt het uitzicht tot aan de zee!
Langs het Hogenbos trap je nu richting Vossem en Leefdaal. Even langs de Voer en dan terug omhoog. Boven golft een fraai fietspad heerlijk mee op het reliëf. Een nieuwe offroadafdaling leidt je naar het Kasteel van Neerijse. Met wat geluk bloesemen de Japanse kerselaars langs de Prins de Bethunelaan. Geen groene, maar een roze tunnel …
Op het Ijsepad mag je heel even uitpuffen. Naast het krinklende winklende waterding ligt ook een krinklend winklend gravelding. “Gij leeft en gij roert en gij fietst zoo snel!”, aldus Gezelle.
Maar je begint ons ondertussen te kennen. Geen verrassing meer: om uit het valleitje van de Ijse te geraken, beklim je opnieuw een holle weg. En, denk je dan, eens boven wacht weer een wondermooi panorama zeker? Hoe kon je het raden!
Alleszins hopen we dat je niet enkel oog hebt voor je GPS en je voorwiel. Neem bijvoorbeeld het Rodebos: langs een slingerpaadje klim je – hocus pocus pats! – naar een heidelandschap. Het lijken de Kempen wel. Alleen zijn de afdalingen op grind hier iets sensationeler...
Op een afstand van amper zeven kilometer krijg je drie fameuze tanden van het zaagblad voor de wielen. Ook daarna in het Meerdaalwoud is er geen meter vlak. Klimmen is stijgen. Klimmen is zwijgen. Klimmen is hijgen…
Terug bij de Zoete Waters heb je misschien nog tijd om een korte enquête in te vullen? Drie vraagjes maar. Eén: ken jij een andere streek in Vlaanderen met zo veel knisperend grind? Twee: waar fiets je tussen Oostende en Tongeren zo snel meer dan duizend hoogtemeters bij elkaar? En drie: waar vind je – zonder de taalgrens over te steken - zo’n rijke variatie aan natuurschoon en landschapspracht? Als je drie keer niet meteen een antwoord klaar hebt, mogen we het vraagteken uit de titel veranderen in een uitroepteken: het Dijleland is dé gravelregio van Vlaanderen!
Download nu de route via PlugPlug Dijleland.
Tekst: Nick Schuermans
Foto's: Pieter Stockmans