Twee- of driehonderd kilometer gravelen langs de allermooiste uithoeken van de Hoge Venen in België en de Eifel in Duitsland. Heerlijk grind en eindeloze schoonheid. Het ideale recept voor twee of drie dagen bikepackpret! Bemachtig nu het routepakket van PlugPlug 300 of lees verder onder de foto.
Échte gravel? Ja, échte gravel. Na twee jaar intensief verkennen weet onze Parcoursbouwer elke wortel en kei in deze regio liggen. Meer nog: hij weet ze ook nog eens te omzeilen. Het resultaat: drie kwart van het parcours loopt over onverharde paden, maar enkel de crème de la crème van de gravelwegen is in de finale route opgenomen.
Door de enorme afwisseling aan landschappen zal je je geen seconde vervelen. Van de majestueuze beukenbossen in het Hertogenwald naar de weergaloze panorama’s in de Eifel. En van de stilte op de Hoge Venen naar de kolkende bergriviertjes boven Malmédy. Om de paar minuten dient een nieuw wow-moment zich aan.
Het hoogteprofiel is redelijk helder. Hier en daar krijgen je benen wat rust langs een stuwmeer, maar het leeuwendeel van het traject loopt aardig op of af. PlugPlug 300 telt bijna vijfduizend hoogtemeters. Maar dus ook vijfduizend suizende dalingmeters…
Goed om weten: onze uitgebreide startgids bulkt van de informatie. Waar kan ik onderweg slapen? Waar vind ik eten en drinken? Hoe kan ik de route wat inkorten? In een wip en een flik heb je het allemaal gevonden. Het enige wat je dus nog moet doen is trappen en genieten…
De achterkant van de Hoge Venen
Of je nu met de trein of met de auto komt: binnen de kortste keren ben je op pad. De route start aan het station van Eupen. Daar is ook een gratis parking. Na amper 500 meter knispert het eerste grind. Eerst langs wat weides. Daarna door een prachtig woud. Je bent vertrokken!
In de eerste twintig kilometer klim je van ongeveer 300 naar bijna 700 meter boven de zeespiegel. Gelukkig doe je dat in een paar trapjes en zijn er genoeg plekjes om terug op adem te komen. Echt pittig wordt het hier nog niet.
Vanaf de top mag je bijna 15 kilometer afdalen door het dal van de Rur. Een heerlijk grindpad voert je zonder te trappen over de grens tot in Monschau. Tussen de kitsch en de vakwerkhuizen slaan ze je om de oren met bratwurst, knackwurst en leberwurst. Willkommen in Deutschland!
De Eifel
Vanuit Monschau krijg je eerst een steil knikje op asfalt voor de wielen. Daarna volgt een lange, gezapige klim van meer dan tien kilometer door het Perlenbachtal. De ene heerlijke grindweg mondt hier uit in de volgende. Constant gaat het lichtjes bergop. Wat is het hier wondermooi!
Eens boven, duik je meteen het Wüstebachtal in. Binnen een kort bestek krijg je twee pittige klimmetjes te verwerken. Eerst een kort kuitenbijtertje, daarna een langere kuitenbreker. Even afstappen is hier zeker geen schande. Op de Müsauelsberg wacht sowieso een fabelachtig panorama over de Dreiborner Hochfläche.
Wie kiest voor de route van 300 kilometer, krijgt daarna een mooi lusje langs Einruhr cadeau. Na een lange afdaling richting de Obersee en een ommetje met een paar schitterende doorkijkjes volg je bijna 15 kilometer fantastische gravelwegen langs het water.
Let wel: dit is slechts stilte voor de storm. Om terug op de Dreiborner Hochfläche te geraken, klim je bijna 300 hoogtemeters in één trek, dwars door Kamp Vogelsang. Vroeger kampeerden hier Belgische soldaten. Tegenwoordig is het de kern van een prachtig natuurgebied.
Terug België in
Na Kamp Vogelsang loopt de route van 300 kilometer weer samen met die van 200. Heel veel tijd voor herstel krijg je niet. Twee keer duik je een dal in om er langs de andere kant meteen weer uit te klimmen. Boven, tussen de velden, mag je heel even bekomen. Beneden splash je door een riviertje om je daarna trekkebenend naar boven te hijsen.
Voor Hellenthal krijg je wel nog een langer recuperatiestuk. Eerst op asfalt. Daarna op grind. Constant langs de boorden van het meer. Na Hellenthal fiets je bijna tien kilometers lichtjes bergop door het Preterbachtal. De drakentanden getuigen van een ruw oorlogsverleden.
Snel daarna fiets je België in. Ook aan de andere kant van de grens blijft het recept van de route grotendeels hetzelfde: vlot bollende grindwegen zonder al te veel adempauzes. Het landschap? Eerst bos, bos en nog eens bos. Daarna groene weides en weids groen.
De Hoge Venen
Vanaf Sourbrodt verandert het landschap opnieuw. De eerste kilometers fiets je nog tussen de sparren. Maar wat verder trekt Moeder Natuur precies een gordijntje open. Tadaam! De Hoge Venen! Een fenomenale grindweg trekt een streep door de Fagne Wallone. De stilte! De natuur! Dat heerlijke grind! Is dit de mooiste gravelweg van de Benelux?
Wie nog fut heeft, kiest aan het Signal de Botrange voor een extra lusje. Het ingrediënt? Kolkende bergriviertjes. De Bayehon, de Pouhon en de Warche borrelen op in de Hoge Venen, maar donderen door smalle valleitjes richting Malmédy. In die valleitjes liggen kilometerslange afdalingen op gravel. Smullen maar!
Terug op het Dak van België gaat het grotendeels bergaf richting Eupen. Steeds dieper trek je de bossen in. Op de lange route passeer je ook nog een wonderlijke gravelweg langs de Fagne des Deux Séries. Het enige geluid? De wind door de bomen en het knarsen van het grind.
Rond het Lac de la Gileppe trakteren we je nog op een dessert. Hier geen gravelwegen die eindeloos rechtdoor lopen tussen de sparren, maar slingerend grind dat als een slang door het loofwoud naar beneden kronkelt. Je voelt je er een Nederlandse Amerikaan: van boven naar onder en van links naar rechts! Veel dichter bij een rollercoaster kom je op de fiets niet…
Na 200 of 300 kilometer kom je terug aan in Eupen. Wat was dat allemaal? Een paar dagen in de natuur. Op grandioos grind. En met de nodige beklimmingen en afdalingen. Zonder overdrijven: veel mooier kan je dichtbij huis niet bikepacken met je gravelbike...
Tekst: Nick Schuermans
Foto's: Just Jean, Dirk Rodts en Nick Schuermans